De wereld oragisatie voor de studie van pijn, de IASP, geeft als huidige definitie van pijn:
Daarbij geeft de IASP het volgende mee om aan te denken:
Het onvermogen om mondeling te communiceren, doet niet af aan de mogelijkheid dat een persoon pijn ervaart en behoefte heeft aan een passende pijnstillende behandeling.
Pijn is altijd subjectief. Elk individu leert de toepassing van het woord door ervaringen met verwondingen in het vroege leven.
Biologen erkennen dat die prikkels die pijn veroorzaken, het weefsel kunnen beschadigen. Dienovereenkomstig is pijn die ervaring die we associëren met werkelijke of potentiële weefselschade.
Het is zonder twijfel een sensatie in een deel of delen van het lichaam, maar het is ook altijd onaangenaam en daarom ook een emotionele ervaring.
Ervaringen die op pijn lijken maar niet onaangenaam zijn, bijvoorbeeld prikken, mogen geen pijn worden genoemd.
Onaangename abnormale ervaringen (dysesthesieën) kunnen ook pijn zijn, maar zijn dat niet noodzakelijk omdat ze, subjectief gezien, niet de gebruikelijke sensorische eigenschappen van pijn hebben.
Veel mensen melden pijn in afwezigheid van weefselschade of een waarschijnlijke pathofysiologische oorzaak; meestal gebeurt dit om psychologische redenen.
Er is meestal geen manier om hun ervaring van weefselbeschadiging te onderscheiden als we het subjectieve rapport nemen. Als ze hun ervaring als pijn beschouwen, en als ze het op dezelfde manier melden als pijn veroorzaakt door weefselschade, moet het als pijn worden geaccepteerd.
Deze hedendaagse definitie voorkomt dat de pijn aan de pijn-stimulus wordt gebonden. Activiteit geïnduceerd in de nociceptor en nociceptieve paden door een schadelijke stimulus is geen pijn, wat altijd een psychologische toestand is, hoewel we heel goed kunnen waarderen dat pijn meestal een nabije lichamelijke oorzaak heeft.
Tja.....
Een onaangename zintuiglijke en emotionele ervaring geassocieerd met werkelijke of potentiële weefselschade, of beschreven in termen van dergelijke schade.
Daarbij geeft de IASP het volgende mee om aan te denken:
Het onvermogen om mondeling te communiceren, doet niet af aan de mogelijkheid dat een persoon pijn ervaart en behoefte heeft aan een passende pijnstillende behandeling.
Pijn is altijd subjectief. Elk individu leert de toepassing van het woord door ervaringen met verwondingen in het vroege leven.
Biologen erkennen dat die prikkels die pijn veroorzaken, het weefsel kunnen beschadigen. Dienovereenkomstig is pijn die ervaring die we associëren met werkelijke of potentiële weefselschade.
Het is zonder twijfel een sensatie in een deel of delen van het lichaam, maar het is ook altijd onaangenaam en daarom ook een emotionele ervaring.
Ervaringen die op pijn lijken maar niet onaangenaam zijn, bijvoorbeeld prikken, mogen geen pijn worden genoemd.
Onaangename abnormale ervaringen (dysesthesieën) kunnen ook pijn zijn, maar zijn dat niet noodzakelijk omdat ze, subjectief gezien, niet de gebruikelijke sensorische eigenschappen van pijn hebben.
Veel mensen melden pijn in afwezigheid van weefselschade of een waarschijnlijke pathofysiologische oorzaak; meestal gebeurt dit om psychologische redenen.
Er is meestal geen manier om hun ervaring van weefselbeschadiging te onderscheiden als we het subjectieve rapport nemen. Als ze hun ervaring als pijn beschouwen, en als ze het op dezelfde manier melden als pijn veroorzaakt door weefselschade, moet het als pijn worden geaccepteerd.
Deze hedendaagse definitie voorkomt dat de pijn aan de pijn-stimulus wordt gebonden. Activiteit geïnduceerd in de nociceptor en nociceptieve paden door een schadelijke stimulus is geen pijn, wat altijd een psychologische toestand is, hoewel we heel goed kunnen waarderen dat pijn meestal een nabije lichamelijke oorzaak heeft.
Tja.....
De nieuwe definitie van pijn
Voorgestelde nieuwe definitie van pijn:
Een aversieve sensorische en emotionele ervaring die meestal wordt veroorzaakt door of lijkt op die veroorzaakt door feitelijke of potentiële weefselbeschadiging.
Daarbij wordt aangegeven dat:
Pijn is altijd een subjectieve ervaring die in verschillende mate wordt beïnvloed door biologische, psychologische en sociale factoren.
Pijn en nociceptie zijn verschillende fenomenen: de ervaring van pijn kan niet worden gereduceerd tot activiteit in sensorische paden.
Door hun levenservaringen leren individuen het concept van pijn en de toepassingen ervan.
De melding van een persoon over een ervaring als pijn moet als zodanig worden geaccepteerd en gerespecteerd.
Hoewel pijn meestal een adaptieve rol speelt, kan dit nadelige gevolgen hebben voor de functie en het sociale en psychologische welzijn.
Verbale beschrijving is slechts een van de vele gedragingen om pijn uit te drukken; onvermogen om te communiceren doet niets af aan de mogelijkheid dat een mens of een niet-menselijk dier pijn ervaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten