Hoe patienten helpen? Leren van het verleden

Patienten helpen met oude stoffen waar niemand wat aan verdient

Het is duidelijk dat dat niet zo populair zal zijn.... Een collega pijnarts uit Canada, Dr Allen Russel, een 'Diplomate American Academy of Pain Management',   met wie ik al enkele jaren samenwerk, schreef het volgende over dit thema. En met aandacht voor de stof waarmee we sinds 5 jaren werken, en die zoveel mensen geholpen heeft: fenytoine.

Gefrustreerd door gebrek aan interesse

Soms raak je gefrustreerd vanwege het gebrek aan interesse in natuurlijke producten die vaak extreem veilig, effectief, goedkoop zijn, maar toch nooit in de medische wereld aanslaan.

In de afgelopen 30 jaar raakte ik geïnteresseerd in een reeks moleculen en voedingsstoffen - glucosamine, niacinamide, vitamine D, fenytoïne, borium, enz. Er is weinig ondersteuning voor het onderzoeken van dit soort oude stoffen. Dat is bijzonder jammer!

Glucosamine

Ik hoorde over Glucosamine tijdens een investeringsvergadering, maar zodra bekend was dat deze stof niet octrooieerbaar was, verlieten velen de vergadering.

 In de afgelopen 2-3 decennia is interesse in Glucosamine sporadisch naar boven gekomen en ontdekkingen over een breed scala aan positieve acties zoals het verbeteren van artritis, het remmen van bepaalde vormen van kanker, een lang leven, enz. blijven onderbelicht Het is nog steeds ver achter de horizon van veel mensen.

Fenytoine (merknaam in de USA Dilantin)

 Het verhaal van Dilantin [Phenytoin] is misschien wel het meest interessante van allemaal.

Een wonderdrug begraven onder een indicatie van slechts één ziekte, epilepsie. 

Terwijl het voor vele andere indicaties een uitkomst was!

Het boek "Een opmerkelijk medicijn is over het hoofd gezien" door Jack Dreyfus zit al jaren op mijn boekenplank en onlangs besloot ik het opnieuw te lezen. Hij had zeker geen gebrek aan het geld om Dilantin te promoten, hij had het vermogen om te focussen en gaf nooit de strijd op om het bewustzijn van Dilantin te vergroten. Hij was een Wall-street icon!

Dilantin was de eerste van niet-sederende anti-epileptica en het was bekend en werd op grote schaal hiervoor gepromoot zonder enige andere geaccepteerde indicaties. Jack Dreyfus boorde allerlei bronnen aan met zijn geld en connecties, maar hij slaagde er niet in het medische establishment binnen te dringen. Veel van de studies die hij opnieuw beschreef vindt u hier.

 Hij financierde de Dreyfus-stichting en steunde meer dan 3000 onderzoeken om ervoor te zorgen dat dit de medische wereld binnendrong. Ik begrijp dat hij elke arts in Noord-Amerika een kopie van zijn boek gestuurd heeft. Hij houdt in mijn gedachten een grote map vast met 10000 documenten in 38 landen, gepubliceerd in meer dan 250 medische tijdschriften over de helende werking van fenytoine.....

Ik sprak met Dreyfus in de laatste paar jaar van zijn leven en hij betreurde het falen om de vele genezende werkingen van Dilantin in het medische establishment bekend te maken Grappig genoeg werd dit ingegeven door mijn dochter die een essay aan de universiteit schreef over 'verwaarloosde medische waardevolle stoffen' en het systeem van het verlenen van vergunningen en het op de markt brengen van farmaceutische stoffen. Bij het laatste telefoontje leek het me dat Jack Dreyfus voelde dat hij door het systeem was verslagen, en dat werd bevestigd door zijn laatste boek 'In Frustration'.

In zijn eerste beschrijvingen in dat boek, was ik onder de indruk van de grote originaliteit van die oude studies: studies die in de gevangenis werden uitgevoerd, variërend van depressie tot een breed spectrum aan medische aandoeningen. Zijn logica, bestudeerd en geadviseerd door enkele bevriende artsen die thuis waren in de fysiologie, was dat Dilantin een stabilisator op celniveau was. Een die elektrische schommelingen van zenuw-membranen reduceerde en hyperactiviteit stopte. Dat was de basis van de anti-epileptische actie van fenytoine. Deze stabiliserende werking loopt voor een deel parallel aan de werking van micro-doseringen Lithium.

Fenytoine brengt rust in de hersenen 

Ook controle van gedachten en focus is een ander belangrijk aspect. Dreyfus vestigt de aandacht in zijn boek op het feit dat ons brein overbelast raakt, overreactief, verdringt van gedachten zonder focus. Dit is een veel voorkomende oorzaak van een breed scala aan aandoeningen van het moderne leven. Kun je je hersenen zuiveren? Kun je je concentreren? Heb je gedachten die ronddraaien? Dit is een zeer goede reden voor Dilantin om dit verschijnsel te beheersen. Nogmaals, er is een parallel met lithium.

 Samenvattend, Jack Dreyfus had alle tools om Dilantin te promoten. Hij was een zeer intelligente man die aanvankelijk op de aandelenmarkt werkte en met het bit tussen zijn tanden probeerde hij Dilantin te promoten en mislukte. Men zou van zijn boek moeten leren - is er een manier om oude en natuurlijke stoffen te promoten?

En hoe zit het met preventie? Vooral het gebruik van vitamines en voeding inclusief spore-elementen. Onze inname van elementen heeft veel te lijden van regenwaterbronnen en gebotteld "naakt" water. 

Fenytoine werk in Nederland

Op persoonlijk niveau ben ik zeer geïnteresseerd in het volgen van het werk van professor Jan Keppel Hesselink over een nieuwe formulering van fenytoïne (zie zijn gepubliceerde literatuur), met name m.b.t. de diabetische neuropathie. Dit kan een positieve verandering in het leven van mensen veroorzaken.

Het is interessant dat Dreyfus al de studies bespreekt over het gebruik van topische Dilantin om wonden snel te genezing, en de positieve invloed ervan op wondpijnen. Veertig jaar later werd zijn werk bevestigd door dubbelblinde studies.

 We doen niets om deze fouten te corrigeren bij het onderzoeken van oude niet-octrooieerbare stoffen, of stoffen die beschreven staan in verlopen patenten....